Lubie Placki

Sob 1 XII – God Is an Astronaut Na wstępie napiszę, że dla mnie jednak lepszy jest koncert artysty, którego znam tylko trochę niż mam przesłuchane wszystkie jego płyty. Tak właśnie było z  god is an astronaout . post rock , jest dla mnie naturalną odpowiedzią na falę rocka, która przelała przez znany mi okres i jak piszę słowo  rock , mam też na myśli  metal  i wszystkie pochodne gatunki. Mamy już tak dużo dobrej muzyki, że potrzebna była jakaś awangarda coś co przetrze nowe szlaki... no i mamy. Podróż na tym koncercie była dla mnie właśnie podróżą przez rocka. Słyszałem miałem skojarzenia z  Nine Inch Nails ,  Placebo  , AC/DC  i wieloma innymi wykonawcami. To oczywiście tylko moje skojarzenia ale jednak fajne jest, że ich techniki dostały nowego brzmienia. Bo o to w tym gatunku chodzi aby pozbawić ich oryginalnego gwałtownego charakteru i zmienić w melancholijny instrumentalny utwór. Mi idea oświadczyn na scenie średnio się podobała ale reszta publiczności nie podzielała mojego zdani

Ostatnio na pewnym  kanale internetowym poświęconym grom  usłyszałem zupełnie inne covery. Tak jak znane jest uwspółcześnianie utworów (np.  Tainted Love  z  Tainted Love ) tak próba nadania brzmienia identyfikowanego z przeszłością dla znanych utwów jest (zdecydowanie za) rzadka.  Wykonanwcą jakiego na owym strumieniu poznałem jest  Richard Cheese . Oto przykład przeboju zespołu  Nirvana : Polecam poszukać swoich ulubionych utworów w nowym mocno zmienionym wykonaniu.

Zacznę od samej serii. Myst jest przygodówką z perspektywy pierwszej osoby, wszystko kręci się wokół naszego przyjaciela Atrusa i jego złej męskiej części rodziny (ojciec i synowie), wcześniej nie zwróciłem uwagi, że kobiety są w tej grze zawsze postaciami dobrymi. Nie wiem czy było zamierzone... Każda odsłona gry szokowała jakością grafiki. Nawet w dzisiejszych czasach gra z 1996 roku robi znośne wrażenie, a minęło 15 lat! Dwójka to jedyna część, której nie przeszedłem parę lat temu przeżywając fascynację grami Myst. Jakoś nie starczyło mi zapału na zagadki, które miejscami są tak wyrąbane, że i z solucją trudno jest je przejść. Albo współczensne gry prowadzące za rączkę wypaczyły mi szare komórki albo autorzy gry liczyli na to, że będzie się w nią grać latami. Ja na zrobienie całej Riven posiłkując się solucją na youtubie potrzebowałem całego dnia. A mała rozdzielczość obrazu sprawiała, że przeoczałem dźwignie czy tunele za drzwiami, a ustawianie suwaków było nieco frust

Heineken Open'er Festival 2012 Brak możliwości robienia draftów sprawia, że będę pisał inkrementacyjnie. Dzień 1 Byłem tego dnia też:  The Kills , Yeasayer .  Björk  występ zapowiadał się całkiem fajnie ale uznałem, że jednak bardziej zależy mi na  Gogol Bordello . Rewelacyjne aranżacje i łączenie wielu stylów. Artysta przedstawia się jako gypsy punk i myślę, że nieźle oddaje to klimat . Jest to artysta raczej koncertowy, jeden z najbardziej energetycznych koncertów openera . Nie należę do osób tanecznych ale na tym koncercie trudne było pozostanie bez ruchu. Niepotrzebnie tylko wymyślił na poczekaniu polskie pochodzenie artystów.  Bardzo ciekawym zaskoczeniem był dla mnie  New Order . Pomimo iż zespół ma on przeszło 30 lat to w ich kompozycjach nie było słychać znaku czasu.  Orbital  wiadomo, że gra fajnie. Głównie czekałem na utwór  Halcyon on and on , który jest pewnego rodzaju wizytówką grupy. Troszkę go za szybko go puścili i troszkę za bardzo pozmieniali. Głupio się przyzn

Jedna z moich ulubionych gier wciąż żyje. Ostatnio doczekała się paru wyjątkowych aktualizacji. Jedną jest dodatkowy tryb - Przesyłka Specjalna, który przypomina nieco Capture the Flag z tą różnicą, że obie strony mają ten sam punkt pobrania walizki z danymi wywiadowczymi i ten sam punkt w jaki trzeba przesyłkę dostarczyć. Innym zaskakującym urozmaiceniem jest dodanie Pyrowizji. Filmik wyjaśnia jak to działa i daje nowe spojrzenie na żądnego krwi Pyro. Item zmienia normalną, nieco krwawą grę w tryskającą balonikami i konfetti sielankę. Przedmiot zmienia widok wszystkich postaci, u których znajdzie się na wyposażeniu (nie tylko Pyro) i działa na wszystkim mapach, sprowadzając się do podmienienia tekstur i efektów.  

Ostatnio przyleciał do mnie pewnego rodzaju skarb: http://www.amazon.com/Thesaurus-Scales-Melodic-Patterns-Text/dp/082561449X Książka  była używana przez wielu znanych muzyków, również podziwianego przeze mnie Buckethead'a. Co mnie najbardziej zaskoczyło, że tekstu w tej książce jest może parę stron. Cała reszta to nuty, nuty i jeszcze raz nuty. Ktoś zapyta co w tym dziwnego, przecież to książka dla muzyków. Jako użytkownik gitary nie czuję się powiązany ze światem instrumentów klawiszowych dla których zapis nutowy jest dużo bardziej logiczny. Gama C-dur to przecież seria białych klawiszy na fortepiaine, które, na gitarze jest inaczej bo po prostu wszystko jest oddalone półtony: http://www.ukuleletricks.com/how-to-play-a-c-major-scale-on-ukulele/ http://www.guitarfriendly.net/guitar-scales-lesson-for-beginners-major-guitar-scales/ W pewnym sensie ułatwia to poruszanie się w innych skalach ale mi jako komuś kto zawsze z nazywaniem dźwięków był na bakier jest c

Sob 30 VI – CudaWianki 2012 Zaraz wyjaśnię tytuł. Najpierw napiszę coś o samych cudawiankach. Otóż jest to impreza promująca miasto najpierw są różne wydarzenia rozrywkowo-kulturalne takie jak gra w kapsle czy wspólne malowanie, a pod koniec dnia są koncerty. O większości nie będę się rozpisywał bo nie za bardzo mój klimat ale nie było wykonawców kiepskich ani skrajnych zonków w nagłośnieniu. Zgodnie z obowiązującym trendem tuż przy samej scenie była strefa bezalkoholowa, szkoda, że nie również beztytoniowa. W tym roku z resztą ludzie byli jakby trochę mniej pijani. Imprezę prowadziła znana z Programu Trzeciego Polskiego Radia  Agnieszka Szydłowska . Tytuł wziął się z powodu występu jednego wykonawcy, który zaskoczył mnie nie tylko swoją muzyką. Dzika fantazyjnie ubrana kobieta wpadła na scenę. Towarzyszyły jej dwa konie, no może nie do końca prawdziwe konie ale osoby ze zwierzęcymi łbami na głowie, byli to perkusiści.  Ebony Bones!  posiadała, aż trzech perkusistów co w sumie się u wy

Nienawidzę jak fajny zespół gdzieś po prostu znika. Może wyczerpała się konwencja, może nie było czasu na więcej.  The Polo Necks  nagrało tylko czadowe utwory i zniknęło bez śladu. Nie mają nawet strony na myspace. Nie wiadomo czy artyści gdzieś dalej grają czy nie.  Flip It  to jeden z tych rzadkich dla tego gatunku utworów instrumentalnych. Wszystko co tutaj mamy to jedna wrzynająca się w ucho progresja i kilka wariacji w tle. Z kawałka wybija się charakterystyczna energia, nie popuszcza ani na chwilę, a gitara brzmi tak brudno, że można wyobrazić sobie zdarty lakier i wystrzępione struny.  It happens  z kolei dużo bliżej do utworu klasycznego. Ma on dosyć specyficzne tempo, zdecydowanie nie wolne ale też nie szybkie. Ale nie o to tu chodzi, instrumenty brzmią z jakimiś pogłosami jakby były nagrywane w studni. Brzmi to super.

Sob 26 V – Święto Miasta Gdańska Zaczęło się naprawdę męcząco. Wyszedł prowadzący i cośtam nawijał co niestety mnie nie bawiło. Wystąpił support  K. O. M. P. , który ogólnie nie był jakiś zły ale utwory, które były same covery bardzo znanych utworów.  Potem był konkurs związany z pieniędzmi, z których koncert był finansowany czyli  euro2012  i miastem  Gdańsk . Wreszcie wystąpiła  Brodka . Była to swojego rodzaju próba przed ostateczną oceną tej artystki, bo nie chciałem wydawać sądów na podstawie dwóch teledysków. No i akurat słusznie się wstrzymałem bo nawet gdy przyszło do zagrania tych najbardziej znanych utworów to usłyszałem je w zmienionych aranżacjach, tak że poimo były skrajnie ograne to zyskały drugie życie. Muzycznie bardzo fajnie i ciekawe tylko akustyk móglby nie wyciszać wybranych przez siebie artystów. Z chęcią pójdę na jakiś płatny koncert brodki aby sobie posłuchać całego zespołu i bez echa odbiającego się od teatru.

Pierwszy raz dowiedziałem się o nich w pracy.  Kabanos  to zespół, który kasyfikuję w nurt nowoczensego punk-rocka, choć można też znaleźć u nich akcenty metalowe. Grupa gra w sposób satyryczny oszczędnie gospodarując sensem w tekstach utworów, co nie znaczy, że są to jakieś dadaistyczne śmieci. Praktycznie w każdym kawałku jest poruszony jakiś ciekawy lub ważny temat. Z resztą zespół zaczynał od przeróbek znanych utworów (bezpośrednio z oryginalnych taśm) a dopiero od niedawna nagrywa autorskie nagrania. Przez ten czas również przewinęło się sporo osób.  Muzyki trzeba słuchać ostrożnie. Może się okazać, że raz przesłuchany utwór będzie nas gnębił przez kilka dni (np. w moim przypadku Dobranocka). Tu wybrane przeze mnie:

Śmignęło mi na AleKino! Szukałem tego po reżyserze, którym okazał się Piotr Skonieczny (ta... aktor z ,,W ciemności''). Zanim się dowiedziałem, że to deledysk to myślałem, iż jest to jakaś etiuda filmowa pod tytułem śmierć cyrku. Kolorowe, wydziwione, wyosobliwione. Dawno nie widziałem nic tak wyrazistego i wymownego.